Wiersze

(treść i format artykułu zgodny z oryginałem)

 

A teraz, jak zwykle trochę poezji. Drukujemy dziś trzy wiersze, tym ciekawsze, że są bardzo zróżnicowane…

Pierwszy,  przez pułkownika Bolesława Wieniawa Długoszewskiego, znanego w okresie międzywojennym ze swej dzielności i kawaleryjskiej fantazji:

 

Śmierci się nie boję-bo ni śmierć nie dziwna
Nie słałem za nią Bogu żadnych śmiesznych skarg
Więc gdy z śmieszną kosą stanie przy mnie sztywna 
W dwu słowach zakończymy nasz ostatni targ,

A potem mnie wysoko złożą na lawecie,
Za trumną stanie biedny sierota, mój koń,
A mnie szwoleżerzy, do grobu zaniesiecie,
A piechota w paradzie sprezentuje broń.

Ja wiem że mi w niebie łba nie zedrą -
Trochę się na mój widok skrzywi Święty Duch - 
Lecz się tam za mną wstawią Olbromski i Cedro
Bom był, jak prawy ułan, lampart, ale zuch,

Może wreszcie wsadzą w czyśćcu na odwachu
By aresztem o ... wodzie spłacić grzechów kwit 
Ale myślę że wszystko skończy się na strachu
A stchórzyć raz — przed Bogiem to przecież nie wstyd.

Lecz gdyby mi kazały wyroki ponure 
Na ziemi się meldować — by drugi raz żyć, 
Chciałbym starą z mundurem wdziać na siebie skórę 
Po dawnemu  wojować, kochać się i pić.
-----

 

A oto wiersz drugi napisany przez Panią Władysławę Olejniczak, którą Hajnówka uważa za swą poetkę a która serdeczną przyjaźnią 3-ci Pułk Strzelców Konnych i jego Żołnierzom poświęca swe wiersze.

 

Do Pułku 3—go Strzelc6w Konnych — 1939 r.
Ułanie czapce z orzełkiem koronie,  
Stanąłeś mężnie w Ojczyzny obronie       
wróg wielką siłą wkroczył do Ojczyzny       
Bił i mordował, pozostawiał blizny.        

Tyś Ułanie dumny zaopatrzony w Orła       
ślubujesz Ojczyźnie, bo jest tego godna    
Za wolność Ojczyzny, za krew ojców, żon i dzieci               
A ślubowanie z pieśnią w kraj ojczysty leci

I rusza Pułk 3—ci Strzelców Konnych                                     
Za Sztandarem, na którym widnieje Matka Boska   
Obok królewski Orzeł biały — oraz hasło "Honor i Ojczyzna"

Poszedł osłaniać bo była w zagrożeniu 18 dywizja. 
I tak już spokoju nie zaznałeś Ułanie 
Szedłeś na bój, na krwawy na wroga wstrzymanie…
Ciągle pod obstrzałem wroga potężnego
Nie miałeś odpoczynku ni miejsca spokojnego!

Głodny i strudzony, okryty ranami 
Wróg pewnie myślał, że Pułk pogrzebany 
Ale żyje i żyć będzie Strzelców Konnych Pułk 3-ci 
Ba ma wspaniałą tradycję i wspaniałe dzieci!

Pułk pamięta o tych którzy nie przeżyli
Którzy za Ojczyznę swe życie stracili  - 
i dzisiaj jak dawniej, Pułk dumny Strzelecki 
Bo patronem Pułku jest Stefan Czarniecki.

 

Hajnówka 1987. Władysława Olejniczak

 -----

Wreszcie wiersz trzeci – Córki Pułku, która liczy sobie 11 lat Ani Smolak – Szczerze zaangażowanej w sprawy pułkowe 

 

Ułani


Przez drogi, łąki i pola
Ułanów kolumna szła.
Kogoś dziewczyna woła,
Lecz w uszach owej dziewczyny 
Zabrzmiała piosenka ta: 
Jedziemy dziewczyno, jedziemy
Jedziemy rzucić. się w walkę, 
by życie oddać swoje  
za Polskę, naszą Matkę.
Nie czekaj na mnie w swym  domu,
Nie wiem czy wrócę, tak już jest,
że ułan, nie mówiąc nikomu, 
/nikomu, bo nie na komu/  
oddaje życie swe.

Bo my :
Jedziemy dziewczyno, jedziemy
Jedziemy rzucić. się w walkę, 
by życie oddać swoje  
za Polskę, naszą Matkę.

Owczary marzec 1987 
Ania Smolak .

 

Powrót do artykułów Kwietnia 1987